Στην κατάφυτη ανατολική πλαγιά του Κόζιακα, δεσπόζει η Κόρη (Κόρη Τρικάλων). Το όνομά της τόσο κοινό και καθημερινό ως όρος, αλλά και τόσο αφηγηματικό, σαν να αναφέρεται στην κόρη κανενός βασιλιά, τοπικού άρχοντα ή κάποιας θεότητας της ελληνικής μυθολογίας.
Καθισμένη στο θρόνο της ατενίζει το θεσσαλικό κάμπο κυριολεκτικά αφ’ υψηλού. Τα πρωινά λούζεται με τα πορφυρά χρώματα της ανατολής ενώ τις καλοκαιρινές νύχτες τα φώτα της σμίγουν με τον έναστρο ουρανό της Πίνδου. Η καταγωγή της θα μπορούσε όντως να χαρακτηριστεί αρχοντική αφού πρόκειται για την κόρη της Σαμαρίνας, το ιστορικό βλαχοχώρι της Μακεδονίας.
φωτό: Αλέξανδρος Πατούκας
Η Κόρη Τρικάλων είναι βλάχικος ορεινός οικισμός χτισμένος στην ανατολική πλευρά του Κόζιακα, σε υψόμετρο 870 μέτρων. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από Τρικαλινούς καταγόμενους από τη Σαμαρίνα, το πολύ-τραγουδισμένο βλαχοχώρι της Βόρειας Πίνδου. Τα ελάχιστα μέσα μεταφοράς και το σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο εκείνης της εποχής δεν επέτρεπαν στους Σαμαριναίους των Τρικάλων να προσεγγίζουν εύκολα το αγαπημένο τους χωριό. Έτσι, αισθανόμενοι την ανάγκη να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που να το προσομοιάζει και σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου τους, δημιούργησαν την “Κόρη” της Σαμαρίνας, κρατώντας δυνατούς δεσμούς με το μητρικό χωριό και αναλλοίωτο το βλάχικο στοιχείο. Αριθμεί περίπου 250 σπίτια, 2 εκκλησίες και 2 κοινοτικά καταστήματα. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τρικκαίων και απέχει από τα Τρίκαλα 28 χιλιόμετρα.
φώτο: Δημήτρης Κόπανος
Στις μέρες μας ο οικισμός αποτελεί παραθεριστικό θέρετρο και κατοικείται μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τον υπόλοιπο χρόνο το χωριό ερημώνει, τα καταστήματα παραμένουν κλειστά, εκτός από κάποια Σαββατοκύριακα, και τις περισσότερες μέρες δεν κυκλοφορεί κανείς παρά μόνο λύκοι και αρκούδες.
Όμως τα καλοκαίρια στην Κόρη Τρικάλων είναι πάντα ξεχωριστά για κάθε ηλικία. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη ελευθερία για παιχνίδι, ανακαλύπτουν τη φύση, ζούνε μικρές περιπέτειες, περνάνε περισσότερο χρόνο με τους παππούδες και τις γιαγιάδες και δημιουργούν αναμνήσεις που θα τους συνοδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Οι μεγαλύτεροι ξεφεύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, συναντούν παλιούς φίλους, επανέρχονται σε γνώριμα στέκια και ξαναθυμούνται τα παιδικά τους χρόνια. Και οι γηραιότεροι μένουν πιστοί στις παραδόσεις τους, νοσταλγούν τα πρώτα τους χρόνια και διηγούνται στους νεότερους.
φωτό: Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Τα Πανηγύρια της
Οι Βλάχοι της Κόρης Τρικάλων, διαφυλάσσοντας στις παραδόσεις τους, διοργανώνουν κάθε καλοκαίρι τα πατροπαράδοτα πανηγύρια για τον εορτασμό των δύο ιερών ναών του χωριού. Το πρώτο γίνεται προς τιμήν του Προφήτη Ηλία, το κοντινότερο Σαββατοκύριακο στην ημερομηνία του εορτασμού του, στις 20 Ιουλίου. Τον Δεκαπενταύγουστο πραγματοποιείται το δεύτερο και μεγαλύτερο πανηγύρι του χωριού για τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Επίσης, την Πρωτομαγιά διοργανώνεται μια μικρή γιορτή, με παρουσία πλήθους κόσμου, που σηματοδοτεί την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου στο χωριό.
Οι πανηγυρικές εκδηλώσεις, εκτός από την καθιερωμένη θεία λειτουργία, περιλαμβάνουν ακόμη χορούς με ζωντανή δημοτική ορχήστρα καθώς και ψητά κρέατα στη σούβλα συνοδευόμενα από άφθονο κρασί. Επίσης, διοργανώνονται διάφορες πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες όπως αγώνες δρόμου, ποδοσφαίρου και σκακιού, θεατρικές παραστάσεις, ζωγραφική τοίχου, κατασκευή και πέταγμα αερομοντέλων, απογευματινές μαζώξεις γυναικών και η καθιερωμένη ανάβαση στο Τρύπιο Λιθάρι.
φωτό: Χρήστος Μπραζιτίκος
φωτό: Κώστας Παπαδήμας
Σημεία Ενδιαφέροντος
Ο Ιερός Ναός του Προφήτη Ηλία δεσπόζει σε έναν λόφο καλυμμένο με έλατα και πεύκα στη νότια πλευρά του χωριού. Προσφέρεται για έναν απογευματινό περίπατο από όπου κανείς μπορεί να θαυμάσει τη θέα. Γιορτάζει στις 20 Ιουλίου.
Ο Ιερός Ναός της Παναγίας είναι χτισμένος στην είσοδο του χωριού σε μια έκταση με πλούσια βλάστηση. Ο πρώτος ναός ήταν ξύλινος και αντικαταστάθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90 από τον σημερινό. Στο προαύλιο βρίσκεται το μνημείο των Σαμαριναίων πεσόντων στην ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου, στους οποίους είναι αφιερωμένο το πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι «Παιδιά της Σαμαρίνας». Τα καλοκαίρια οι γηραιότερες γυναίκες του χωριού συναθροίζονται στα παγκάκια μπροστά από τον πέτρινο αυλόγυρό του για την απογευματινή τους κουβεντούλα. Ο ναός γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.
φωτό: Λένα Λουλέ
Ο Κουτσιαφίτης βρίσκεται στο ΝΑ άκρο του χωριού και προσφέρει πανοραμική θέα εφάμιλλη αεροπλάνου. Από κάτω του ο θεσσαλικός κάμπος, με τα χιλιάδες στρέμματα καλλιέργειας, απλώνεται σαν πολύχρωμη κουρελού και επάνω της διάσπαρτα, σαν μικρά μπαλώματα, δεκάδες χωριουδάκια. Στη μέση του κάμπου ξεχωρίζουν τα Τρίκαλα και ακριβώς δίπλα η Καρδίτσα, στα ΒΔ η Θεόπετρα και τα Μετέωρα και βορειότερα ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος. Η καλύτερη ώρα για να θαυμάσει κανείς τη θέα είναι το απόγευμα ενώ το βράδυ το βλέμμα ταξιδεύει στην ακτινοβόλα θάλασσα που σχηματίζουν τα φώτα των πόλεων και των οικισμών.
φωτό: Βασίλης Σίμος
Η Βρύση του Γεράση βρίσκεται σε μια όμορφη τοποθεσία λίγο έξω από το χωριό και προσεγγίζεται από μονοπάτι σε 10 λεπτά. Το κρυστάλλινο νερό της πηγάζει μέσα από έναν πελώριο βράχο, στη σκιά αιωνόβιων πλατάνων. Τις προηγούμενες δεκαετίες οι νέοι του χωριού μαζεύονταν εκεί για τον απογευματινό τους καφέ συντροφιά με ένα φορητό κασετόφωνο.
φωτό: Χαρούλα Μπλαντή
Το Τρύπιο Λιθάρι ξεχωρίζει στην ανατολική κορυφογραμμή του Κόζιακα, σαν την τρύπα της βελόνας, σε υψόμετρο 1650 μ., και αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς για το βουνό. Πρόκειται για έναν διαμπερή βράχο, με διάμετρο περίπου 10 μέτρων, ο οποίος αποτελεί πέρασμα προς τη δυτική πλευρά του βουνού. Στο μικρό οροπέδιο που σχηματίζεται ακριβώς πίσω του συναντώνται ακτινωτά όλα τα μονοπάτια που κατευθύνονται στην κορυφή Αστραπή (1901 μ.) και στο καταφύγιο. Η προσέγγισή του από την Κόρη είναι απαιτητική και γίνεται από μονοπάτι μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων, σε λιγότερο από 2,5 ώρες. Το πρώτο τμήμα του κινείται μέσα σε πυκνό δάσος βελανιδιάς και στη συνέχεια σε ανήλιο δάσος οξιάς. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, το πιο δύσκολο, είναι σε βραχώδες ρέμα με πυκνή βλάστηση και έλατα. Από το Τρύπιο Λιθάρι η διαδρομή εξελίσσεται σε βατή πλαγιά με αραιή βλάστηση και περνώντας νότια της κορυφής καταλήγει στο ορειβατικό καταφύγιο.
Ο Κεφαλοπόταμος πηγάζει στην ανατολική πλευρά του Κόζιακα, σε υψόμετρο 600 μέτρων, λίγο πάνω από το Γοργογύρι. Κατά μήκος της διαδρομής από τις πηγές του μέχρι και το χωριό σχηματίζεται το παρόχθιο δάσος Παλαιοκόπρι Λάκκα το οποίο αποτελεί βιότοπο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Πανύψηλα πλατάνια, αρωματικά φυτά και βότανα, βράχια πρασινισμένα από τα βρύα, άγρια ζώα και πουλιά και το ακούραστο βουητό του νερού συνθέτουν το σκηνικό της άγριας ομορφιάς γύρω από τον Κεφαλοπόταμο.
Τα αφρισμένα νερά του αποτελούσαν την κινητήρια δύναμη για τους νερόμυλους και τις δεκάδες δριστέλες (νεροτριβές) που αναπτύχθηκαν στην περιοχή, κάποιες από τις οποίες λειτουργούν ακόμη και σήμερα.
Δίπλα από τη γέφυρα στο δρόμο για την Κόρη ξεκινάει το μονοπάτι του Ασκληπιού το οποίο, ακολουθώντας πορεία παράλληλα με το ποτάμι, οδηγεί μέχρι τις πηγές του. Πρόκειται για μια όμορφη, βατή και καλοσυντηρημένη διαδρομή με ενδιάμεσους διαμορφωμένους χώρους ξεκούρασης, ιδανική για τους λάτρεις της πεζοπορίας και για όσους αναζητούν την επαφή με τη φύση.
