Εκδηλώσεις

Εκδηλώσεις

Οι εκδηλώσεις στο χωριό ξεκινάνε απ’ τις 23 και 24 Ιουνίου με το έθιμο του Κλείδωνα .Το απόγευμα τις 23ης Ιουνίου οι Σαμαριναίες στολίζουν ένα γκιούμι με λουλούδια και τοποθετούν μέσα τα δαχτυλίδια τους .Γεμίζουν το γκιούμι με νερό στη βρύση της Μεγάλης Παναγιάς και τραγουδώντας κάνουν κύκλο τις βρύσες του χωριού, καταλήγοντας στην πλατεία ,όπου συνεχίζουν το χορό. Την επομένη [24 lουνίου] το απόγευμα, ξεκινούν από το ίδιο σημείο και τραγουδώντας καταλήγουν στην πλατεία. Αδειάζουν το νερό από το γκιούμι και βγάζουν τα δαχτυλίδια τους κάνοντας ευχές Ακολουθεί γλέντι και χορός με τη συμμετοχή μόνο γυναικών.

Το μεγαλύτερο όμως πανηγύρι είναι αυτό του Δεκαπενταύγουστου ,που αποτελεί το «Πάσχα των Σαμαριναίων». Είναι αυτό το οποίο συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο και στο οποίο προσπαθεί να ευρεθεί κάθε Σαμαριναίος που είναι μακριά από την πατρίδα του. Αυτό το πανηγύρι διαρκεί τρεις μέρες ,την πρώτη ημέρα τελείται μικρή λειτουργία με λίγους παρευρισκόμενους και το βράδυ κατεβαίνουν όλοι στο χάνι όπου παρουσιάζονται χορευτικά συγκροτήματα Η κύρια γιορτή γίνεται τη δεύτερη μέρα. Όλοι μικροί και μεγάλοι παρευρίσκονται στη θεία λειτουργία και στη συνέχεια στην αυλή της εκκλησίας πιάνουν το «Μεγάλο» χορό του χωριού ή «Τσιάτσο».Ο χορός αυτός θυμίζει με την τριχορία του τους κορυφαίους και τον οργανωτή του τον αρχαίο διθύραμβο, ενώ τα κλήδωνα είναι αναμφίβολα συνέχεια κάποιας μαντικής εκδήλωσης της Αρχαιότητας. Ονομάζεται έτσι από το ομώνυμο τραγούδι το οποίο λένε πρώτο στο χορό και αναφέρεται στο φοβερό Αρβανίτη επιδρομέα «Τσιάτσιο», που στα 1785 τρομοκρατούσε την περιοχή γύρω από την Σαμαρίνα.

Στον «Τσιάτσιο» σχηματίζονται δυο μεγάλοι επάλληλοι κύκλοι από άνδρες και γυναίκες. Ο εσωτερικός κύκλος που είναι ο πρωτεύοντας αποτελείται από τους άνδρες ενώ ο εξωτερικός από τις γυναίκες. Μπροστά μπαίνει η ομάδα των γεροντότερων με κορυφαίο του χωριού, συνήθως τον μεγαλύτερο σε ηλικία. Ακολουθεί η ομάδα των μεσηλίκων, κατόπιν οι νεότεροι άνδρες και στο τέλος τα παλικάρια του χωριού. Το ίδιο γίνεται και με τον κύκλο των γυναικών, με την διαφορά ότι αποκλείονται από τον χορό οι άγαμες κοπέλες. Οι χορευτές χορεύουν τραγουδώντας έξι τραγούδια, που άλλα είναι ηρωικά κλέφτικα και άλλα παρμένα μέσα από την κοινωνική ζωή του χωριού. Τον χορό συντονίζει ένας οργανωτής – τελετάρχης, που βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου κρατώντας ένα ραβδί. Οι χορευτές χορεύουν αργά και περπατητά εκτός από τους πρώτους που χορεύουν στα τρία.

Την τρίτη μέρα συνεχίζεται το ίδιο. Φυσικά υπάρχουν και άλλα πανηγύρια, του Προφήτη Ηλία, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Κοσμά ,με τελευταίο αυτό της Μικρής Παναγίας που είναι και το «αποχαιρετιστήριο» θα λέγαμε, όλα αυτά όμως είναι μικρότερης λαμπρότητας.